W skład sołectwa Zegrze Pomorskie wchodzą wsie: Zegrze Pomorskie, Czaple, Sieranie, Zegrzyn.

Zegrze Pomorskie – Seeger wieś położona przy trasie drogi wojewódzkiej nr 168, na wschód od Niedalina i na południe od jez. Hajka. Około. 2 km na południowy wschód od wsi znajduje się lądowisko Koszalin-Zegrze Pomorskie, dawniej użytkowane jako lotnisko. W skład sołectwa Zegrze Pomorskie wchodzą również miejscowości Czaple, Sieranie i Zegrzyn. Miejscowość sołecka na dzień 31 grudnia 2015 roku liczyła 427 mieszkańców, sołectwo 637.

Znajduje się tu szkoła podstawowa, działa prężnie Klub Sportowy „Hajka". W Zegrzu Pomorskim i Sierani dzieci mogą korzystać z placu zabaw. Jest to również miejscowość parafialna. Kościół w Zegrzu Pomorskim wybudowany był prawie w tych samych latach, co kościół w Świeszynie i był do niego bliźniaczo podobny, zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Budynek tego kościoła już nie istnieje. Starsi mieszkańcy opowiadali, że został w nocy wysadzony w powietrze przez wojska radzieckie. Inni mówili, że miejscowi ludzie wycinali z tego kościółka belki do palenia w piecach i tak, pewnej nocy, podczas wielkiej wichury, kościół zawalił się. Cegły z tej budowli zostały zużyte do budowy remizy strażackiej w Świeszynie. Z kościoła zachowały się 2 fotele z herbem jego fundatora- Kartza von Kamecke i kielich mszalny. Obie pamiątki znajdują się w obecnym kościele, który został wybudowany prawie na miejscu poprzedniego.

Właściciel Zegrza Pomorskiego Kartz von Kamecke ufundował do parafialnego kościoła fotele. Były one całe wykonane z drewna, a siedzisko obite tkaniną. Na oparciu fotela widniał wyrzeźbiony herb rodu von Kameke. Fotele przetrwały do dziś, dzięki jednemu z mieszkańców Zegrza, który ukrywał je na strychu swojego domu. Obecnie oba fotele znajdują się w zegrzyńskim kościele.

Do dzisiaj zachował się usytuowany w centrum wsi kompleks pałacowo-folwarczny przylegającym do niego parkiem dworskim. Całość pochodzi z drugiej połowy XVIII
i przełomu XIX i XX wieku. W skład kompleksu poza pałacem wchodzi gorzelnia oraz kilkupiętrowy spichlerz.

Pierwsze założenia hektarowego parku dworskiego z polowy XVIII wieku miały cechy ogrodu francuskiego. 100 lat później ówcześni właściciele przebudowali park, wzorując się na założeniach angielskich. Z tego okresu pochodzą grupy kasztanowców zwyczajnych, klonów zwyczajnych oraz pojedyncze okazy jesionu wyniosłego i modrzewia europejskiego. Rosnące w parku dęby szypułkowe, graby zwyczajne i cisy pospolite liczą około 250 lat.

We wsi Sieranie usytuowany był park wiejski o charakterze krajobrazowym o powierzchni 4 ha, powstały w I poł. XIX wieku, w miejscu którego pozostały liczne starodrzewia.